Albo jak ktoś woli po katalońsku: Plaça de Catalunya - główny plac Barcelony.
Widok na plac z ostatniego piętra El Corte Ingles |
W połowie XIX w. władze miasta, które dusiło się wewnątrz
starych, otaczających go murów, ogłosiły konkurs na projekt rozbudowy Barcelony.
W ostatecznej rozgrywce liczyły się w zasadzie tylko dwa, których autorami byli
Ildefons Cerdà y Sunyer oraz Antoni Rovira y Trias. I tu taka ciekawostka. Konkurs
wygrał pan Antoni, ale to plan Ildefonsa wprowadzono w życie, z kilkoma modyfikacjami.
Jedną z nich było stworzenie centralnego placu miasta, w jego dzisiejszym
miejscu, jak to zakładał projekt Rovira. Tak więc swoje istnienie Plaça de
Catalunya zawdzięcza wygranemu / przegranemu (w zasadzie to w końcu nie wiem, kto był
triumfatorem tej rozgrywki :-( ).
Josep Clarà - Diosa |
Budynek Banco Español
de Credito
|
Misję stworzenia reprezentatywnego placu Barcelony powierzono jednemu z wielkich modernistów - Josep Puig i Cadafalch. Uroczystego otwarcia dokonał król Alfons XIII w 1927 r. I można powiedzieć, że zgodnie z pierwotnymi założeniami Plaça de Catalunya jest dzisiaj centralnym punktem Barcelony. I to na dwóch płaszczyznach. Na powierzchni krzyżują się liczne linie autobusowe, początek biorą linie turystyczne oraz nocna komunikacja, stąd też turyści rozpoczynają zwiedzanie, tu odbywają się wiece i demonstracje, a pod ziemią wielka stacja metra, gdzie krzyżuje się kilka linii i podmiejskie ferrocarrils.
El Corte Ingles |
12.05.212 -
protesty Indignados,
czyli Oburzonych – ruch społeczny,
który powstał w maju 2011
w odpowiedzi na kryzys w Hiszpanii
|
W południowym narożniku bierze początek najbardziej znany deptak Barcelony - Las Ramblas.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz